Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ναι, οκ, κάνουμε ότι δεν βλέπουμε μουντιάλ, αλλά βλέπουμε, ας το παραδεχτούμε.

Είδαμε πρόσφατα στο παράδειγμα του 2ου γκολ της ιαπωνίας πώς η μηχανή κι ο τεχνοκρατισμός επιβλήθηκαν βάναυσα στις ίδιες μας τις αισθήσεις.

Μην εμπιστεύεστε τα μάτια σας, γιατί τα μάτια σας σφάλλουν.

Ναι, μπορεί το 99% της μπάλας να έχει βγει, αλλά το 1% ήταν μέσα...

Κάτι σαν την αποτελεσματικότητα των εμβολίων ένα πράγμα. 99% άχρηστα, 1% χρήσιμα.

Μα πώς να μην εμπιστευτείς τα μάτια σου και τις αισθήσεις σου όταν 99% έχεις δίκιο και 1% άδικο;

Επειδή ο τεχνοκρατισμός και το θέαμα επιβάλλουν ως μόνο κρίσιμο το 1%, θα αδιαφορήσουμε για το υπόλοιπο 99%;

Και οκ στο ποδόσφαιρο να το δεχτούμε, αν κι είναι σίγουρο ότι κι ο Ιάπωνας που έβγαλε τη σέντρα ήταν βέβαιος ότι η μπάλα είχε βγει, αλλά επιχείρησε να ξεγελάσει το διαιτητή.

Στο μέλλον θα βλέπουμε και διάφορους παίκτες να επιχειρούν διάφορα στο γήπεδο και να επιζητάνε την παρέμβαση της μηχανής (var) για να κερδίσουν πχ ένα πέναλτι που δεν ήταν, επειδή στο τάδε ή στο δείνα frame υπήρχε επαφή.

Θα δεχτούμε αυτή τη διαμεσολάβηση του τεχνοκρατισμού στα πάντα;

Ή θα συνεχίσουμε να πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα παριστάνοντας ότι η μηχανή έχει πάντα δίκιο;

Και θα κοιτάμε με τις αισθήσεις μας και το βλέμμα μας;

Ή θα κοιτάμε μόνο όπου κι ό,τι υπαγορεύει η μηχανή του θεάματος;